Coğrafya ve topoğrafyayı incelemekle yüz yüze geldikarazi gibi bir şey. Bu terim nedir ve ne için kullanılır? Bu yazıda, bu kelimenin anlamını ele alacağız, ne çeşit ve çeşit kabartmaların yanı sıra başka birçok şeyin neler olduğunu öğreneceğiz.
Peki bu terim ne anlama geliyor? Rölyef, gezegenimizin, temel formlardan oluşan yüzeyinin bir dizi düzensizliğidir. Kökeni, gelişim tarihi, dinamiği ve içyapısını inceleyen ayrı bir bilim bile var. Bu jeomorfoloji denir. Rölyef, münferit formlardan, yani, doğal organları, bireysel parçalarını temsil eden ve kendi boyutlarına sahip olanlardan oluşur.
Sınıflandırmanın morfolojik ilkesine göre,Bu doğal bedenler hem olumlu hem de olumsuz olabilir. Bunlardan birincisi, yüzeyin yükselmesini temsil eden ufuk çizgisinin üzerinde yükselir. Örnek olarak, tepeyi, tepeyi, yaylayı, dağı ve benzeri şeyleri alabilirsiniz. İkincisi, sırasıyla ufuk çizgisine göre bir düşüş oluşturur. Bunlar vadiler, kirişler, çöküntüler, dağ geçitleri, vb. Olabilir. Yukarıda belirtildiği gibi, kabartma şekli bireysel unsurlardan oluşur: yüzeyler (yüzler), noktalar, çizgiler (kenarlar), köşeler. Karmaşıklığın derecesine göre, karmaşık ve basit doğal bedenler ayırt edilir. Basit formlar arasında hillocklar, oyuklar, oyuklar, vs. vardır. Bunlar, bir formu oluşturan kombinasyonun ayrı morfolojik öğeleridir. Örnek olarak bir höyük. Bu bölümlere ayrılır: ayak, eğim, tepe. Karmaşık bir form, basit bir dizi oluşur. Örneğin vadi. Kanal, anlama, eğim ve daha fazlasını içerir.
Eğim derecesine göre subhorizontal ayırtyüzeyler (20 dereceden az), eğimli ve eğimli (20 dereceden fazla). Farklı bir şekle sahip olabilirler - düz, dışbükey, içbükey veya basamaklı. Grevlerinin derecesine göre, onları kapalı ve açık olarak bölmek gelenekseldir.
Sahip olan elemental formların kombinasyonubenzer orijin ve belli bir uzayda uzanır, kabartma tipini ayarlar. Gezegenimizin geniş alanlarında, benzer bir kökene veya farklılığa dayalı olarak birkaç ayrı türün birleştirilmesi mümkündür. Bu gibi durumlarda, rahatlama türleri grupları hakkında konuşmak gelenekseldir. Birlik oluşumu temelinde yapıldığında, temel formların genetik türleri hakkında konuşurlar. Arazinin en yaygın türleri düz ve dağlıktır. İlkinin yüksekliği, çöküntülere, tepelere, ovalara, yaylalara ve yaylalara bölünebilir. İkinci emit arasında yüksek, yüksek, orta ve düşük.
Bu karakterize edilen bir yergöreceli olarak (200 metreye kadar) göreceli yüksekliklerin yanı sıra eğimlerin nispeten küçük bir dikliği (5 dereceye kadar). Buradaki mutlak yükseklikler küçüktür (sadece 500 metreye kadar). Yeryüzü yüzeyinin bu alanları (arazi, denizlerin ve okyanusların tabanı), rakıma bağlı olarak, düşük (200 metreye kadar), yükseltilmiş (200-500 metre), yüksek ya da yüksek (500 metreden fazla) alanlardır. Ovaların rahatlaması, öncelikle kavşak ve arazi örtüsü derecesine bağlıdır. Bu tınlı, killi, turba, kumlu tınlı topraklar olabilir. Nehir yatakları, dağ geçitleri ve dağ geçitleri tarafından kesilebilirler.
Bu, dünyanın dalgalı bir karakterine sahip bir alandır.yüzeyler, 500 metreye kadar mutlak yükseklikler ile düzensizlikler oluşturan, 200 metreye kadar göreli yükseklikler ve 5 dereceden fazla olmayan bir diklik Tepeler genellikle sert kayalardan oluşur ve yamaçlar ve tepeler kalın bir gevşek kaya tabakası ile kaplıdır. Aralarındaki ovalar düz, geniş veya kapalı girintilerdir.
Dağlık arazi temsil eden bir alandırGezegenin bir yüzeyi, çevre bölgelere göre önemli ölçüde yükseldi. 500 metreden itibaren mutlak yükseklikler ile karakterizedir. Böyle bir bölge, belirli doğal ve hava koşullarının yanı sıra, çeşitli ve karmaşık bir topoğrafya ile karakterizedir. Ana formlar, genellikle uçurumlar ve uçurumlara, sırtlar arasında yer alan boğaz ve oyuklara dönüşen tipik dik eğimli sırtlardır. Dünya yüzeyinin dağlık alanları, okyanus seviyesinin üzerinde büyük ölçüde yükselir ve kendilerine bitişik ovaların üzerinde yükselen ortak bir tabana sahiptir. Çok sayıda negatif ve pozitif arazi formundan oluşurlar. Yükseklik seviyesine göre, onları düşük dağlara (800 metreye kadar), orta dağlara (800-2000 metre) ve yüksek dağlara (2000 metre) bölmek gelenekseldir.
Dünya yüzeyinin temel formlarının yaşıgöreceli ve mutlak olur. Birincisi, herhangi bir diğer yüzeye (erken veya geç) göre kabartma oluşumunu belirler. İkinci jeokronolojik ölçek kullanılarak belirlenir. Eksojen ve endojen kuvvetlerin sürekli etkileşimi nedeniyle rahatlama oluşur. Bu nedenle, dışsal süreçler, temel biçimlerin temel özelliklerinin oluşturulmasından sorumlu iken, ekzojen süreçler, aksine, bunları hizalama eğilimindedir. Rölyef oluşumunda, ana kaynaklar Dünya ve Güneş enerjisidir, aynı zamanda kozmosun etkisi hakkında da unutmayın. Yeryüzü yüzeyinin oluşumu yer çekimi etkisinde gerçekleşir. Endojen süreçlerin ana kaynağı, gezegeninin termal enerjisi olarak adlandırılabilir ve bu, mantosunda meydana gelen radyoaktif bozulma ile ilişkilidir. Böylece, bu güçlerin etkisi altında, kıtasal ve okyanusal kabuk oluşmuştur. Endojen süreçler fayların oluşmasına, kıvrımların, litosferin hareketine, volkanizmaya ve depremlere neden olur.
Gezegenimizin yüzey şeklinin incelenmesijeomorfoloji bilim adamları ile uğraştı. Onların ana görevi belirli ülkelerin, kıtaların, gezegenlerin jeolojik yapısını ve arazisini incelemektir. Belirli bir yerellik özelliklerini çizerken, gözlemci, ön yüzündeki şeklin nedenini belirleyerek kökenini anlamak zorundadır. Elbette, genç bir coğrafyacının bu konuları bağımsız olarak anlaması zor olacak, bu yüzden kitaplardan veya öğretmenlerden yardım istemek daha doğru olacaktır. Rölyefin bir tanımını derleyen, bir grup jeomorfolog, incelenen alanı geçmeye mecburdur. Sadece rota boyunca bir harita yapmak istiyorsanız, gözlem şeridini maksimize etmelisiniz. Ve araştırma sürecinde periyodik olarak ana yoldan tarafa doğru yola çıkar. Bu, özellikle bir orman veya tepelerin manzaraya müdahale ettiği zayıf görünen alanlar için önemlidir.
Genel bilgi kayıt (arazitepelik, dağlık, son derece sağlam, vb.), ayrıca her bir kabartma elemanının ayrı olarak haritalanması ve tanımlanması gerekir - dik eğim, bir dağ geçidi, bir çıkıntı, bir nehir vadisi, vb. - genellikle dedikleri gibi, göze. Rölyefin alanın jeolojik yapısına bağlı olması ve gözlemler yapması nedeniyle, jeolojik yapıyı ve çalışılan yüzeyleri oluşturan kayaların bileşimini ve bunların sadece görünüşlerini tanımlamak gerekir. Karst kraterleri, heyelanlar, mağaralar, vb. Ayrıntılı olarak belirtilmelidir. Açıklamaya ek olarak, çalışma alanının şematik taslakları da yapılmalıdır.
Bu prensiple araziyi keşfedebilirsiniz.evinizin yakınında ve kıtaların rahatlamasını tanımlayabilirsiniz. Teknik aynıdır, sadece ölçekler farklıdır ve kıtanın ayrıntılı bir çalışmasının zamanı daha fazla gerektirir. Örneğin, Güney Amerika'nın rahatlamasını tanımlamak için birçok araştırma grubu yaratmanız gerekecek ve hatta bir yıldan fazla sürecek. Sonuçta, bu kıta, tüm kıta boyunca uzanan dağların bolluğu, Amazon bakir ormanları, Arjantinli pampalar vb. İle karakterize edilir ve bu da ek zorluklar yaratır.
Alanın kabartma haritasının yapılması,Kaya ve yeraltı suyu çıkışlarının olduğu yerleri gözlemleyebileceğiniz yerlilere sormanız önerilir. Bu veriler arazi haritasına kaydedilmeli ve ayrıntılı olarak açıklanmalı ve çizilmelidir. Düzlüklerde kaya, genellikle nehir veya dağ geçitlerinin yüzeyden kesildiği ve kıyı uçurumları oluşturduğu yerlerde açığa çıkar. Ayrıca, bu tabakalar taş ocaklarında veya karayolu veya demiryolunun kesik bir çentikten geçtiği yerlerde gözlemlenebilir. Genç jeolog, her bir kaya katmanını incelemek ve tarif etmek zorunda kalacak, alttan başlamak gerekiyor. Bir mezura yardımıyla, saha kitabında da kaydedilmesi gereken gerekli ölçümleri yapabilirsiniz. Açıklama, her bir katmanın boyutlarını ve özelliklerini, bunların sıra numarasını ve tam yerini belirtmelidir.
