XIII. Yüzyılın sonlarına doğru kültürel gelişmedeBatı Avrupa devletleri, klasizm egemen sanat eğilimi haline gelir. Bu stil, antik döneme ait mirasa atıfta bulunur ve ideal bir örnek ve norm alır. Edebiyatta klasizm, Fransız şair Francois Malerba'nın faaliyetleriyle ayrılmaz bir biçimde bağlantılıdır. Bazı şiir kanunları sabitleyen literatürdeki ayet ve dil reformunu başlattı.
Klasizm, 8.-10. Yüzyılın sanatında hâkim olan tarzdır. Akılcılık fikirlerine dayanan bu yön, ahlaki ve kahramanca idealleri yükseltmeye çalıştı.
Literatürde klasik akım, ana türlerinİki çeşit: yüksek ve alçak. Birincisi seçkin insanlara ve olaylara dair eserleri içerir. Bu türler bir öykü, bir trajedi ve bir kahramanca şarkı içeriyor. Buradaki ana aktörler politikacılar, ünlü sanatçılar, tarihsel figürler ve hükümdarlar - görkemli ve ciddi bir dil söylemenin alışılageldiği insanlar. Düşük türler, üçüncü mülk olarak adlandırılan özel burjuvazinin hayatını tanımlarlar. Bunlara genellikle komedi, şöhret, hiciv ve dile özgü bir tarzda yazılan diğer eserler adı verilir.
Literatürdeki klasisizm öncelikle koyartrajedi türü. O, en önemli ahlaki sorunları açığa vurabilen kişidir. Kamusal çatışmalar, kişisel çıkarlar, tutkular ve ahlaki görev arasında seçim yapılmadan önce kahramanların ruhlarına yansıtılır. Akıl duyulara karşıdır.
J. Lafontaine'in eserlerinde klasikleşme döneminde N. Boileau ve J.-B. Moliere'nin yüksek gelişimi bir masal, hiciv ve komedi elde eder. Modern toplumun önemli felsefi ve ahlaki sorunlarını çözen bu eserler, "düşük" tür olmayı bırakıyor ve belirli dramatik bir önem kazanıyor.
Klasikleşme döneminde çok büyük bir sayı yarattınesir işleri. B. Pascal, M. Lafayette, J. LaBruyer ve bu dönemin diğer yazarlarının eserleri, tutkuların yazılması, analitik dünya görüşü, hecenin netliği ve doğruluğu ile ayırt edilir.
Literatürdeki klasisizm,Kentsel şiir eğilim. Onun eserlerinde, yazarlar, gerek insan-vatandaş yetiştirmek okuyucuya topluma karşı görevlerinin insan yürütülmesi önemini aktarmaya çalıştılar.
Klasizmin temel özelliklerini listeleyebilirsiniz:
Geleneksel, klasik arsa temeliYazarlar belirli bir tarihi olayı ele geçirdiler. İşin kahramanı, herhangi bir ahlakın uzaylı olduğu erdemli bir kişidir. Klasik eserler, rasyonalizm ve devlete hizmet fikirleri ile aşılanmıştı.
Rusya'da bu yön ilk kez yansıtıldıM. Lomonosov'un eserlerinde, daha sonra A. Kantemir, V. Trediakovskii ve diğer aydınlatıcıların eserlerinde gelişmiştir. Trajedilerin konusu ulusal tarihi olaylara dayanmaktadır (A. Sumarokov, N. Nikolaev, J. Knyazhnin) ve üslup tarzında ana karakterlerin lirizmi ve "ruffeness" i vardır. Ana karakterler yazarın fikirlerini doğrudan ve cesurca ifade eder. Rus edebiyatında klasikliğin vatandaşlık duygusunu hicveden açığa çıkarmanın bir aracı haline geldiği söylenebilir.
V. maddelerinin yayınlanmasından sonraAkademik bilimler ve eleştiride Belinsky, bu yöne doğru olumsuz bir tutum oluşturmuştur. Sadece Sovyet döneminde bu stili eski önemine ve önemine kavuşturmak mümkündü.
