Bir gün bilge bir adam, üzüntü nedir diye sorulmuştur. Yaşlı adam şöyle düşündü: "Hüzün, sadece kendisiyle ilgili kesintisiz bir düşüncedir." Gerçekten, öyle değil mi? Evet, ama dünyadaki her şey var ve ters taraf, ve aynı zamanda otantik. Bu nedenle, her durumda, herkesi dinlemelisiniz ve bu ünlü insanlara ve ruhlarındaki üzüntü hakkındaki sözlerine yardımcı olacağız.
En katılaşmış iyimser biledakika "hafif dingin umutsuzluk, mantıksız melankoli, melankoli hüznü". Şu anda her insanın evi sessizdir - tüm cıvatalara kapalıdır, böylece hiç kimse ve hiçbir şey onun içinden sıcak bir rahat battaniyeyi çıkaramaz, o içsel neşe - üzüntüden mahrum bırakmaz.
Birçok şairin ve nesir yazarlarının yazdığı bu durumla ilgili. Üzüntü ile ilgili alıntılar, yumuşak, şeffaf, yumuşak pastel renklerde boyanmış ışık hissi olarak adlandırılır.
Alexander Kuprin bazen baharda ruhun yazdığını yazdıhüzünlü, tatlı, ihale, huzursuz beklenti ve belirsiz bir önsöz. Bu, her güzel kadına hayranlık uyandıran ve aynı zamanda "önceki yaylar" dan pişmanlık duyan şiirsel üzüntüdür.
Onun hakkında bir dahaRus klasik - Ivan Bunin. Alacakaranlık ile ona gelir ve gün batımına ve yarı ölü küller içinde ve zaten yanmış odunun ve sessizlikte ve kasvetli kokunun hassas kokusunda yavaşça yayılır. O, neyin geçtiğini ve geçtiğini derinlemesine düşünmeyi teklif eden, günün soluk bir hayaletidir. Üzüntü hakkında güzel alıntılar henüz gelmiyor ...
Ama ülkedeki kutsanmışlar üzücü mü?Alman şairi Friedrich Hölderlin eminim evet. Ama burada yeryüzünde hem üzüntü - şafağın gri ışıkla birlikte geliyor ve kesinlikle gönüllü şafak ışınlarında çözülmeye sevinç gerçek haberci.
Üzüntü hakkındaki alıntılar o hüznün yanı sırave antipodu, neşe - kesinlikle yaşayacaksınız bir hayat dolu, duyarlı, ince. Bunları hissediyorsanız, bu sizin ruh deadened olmadığı anlamına gelir. Bu konu ve yazar Paulo Coelho ve Françoise Sagan ve filozof Erich Fromm ve diğerleri üzerinde tartışma çok.
Ve işte Osho'nun bu konuda söylediği:ondan korkmamaya, nehre, kayaya, herhangi bir yere, bir ağacın altına oturmaya, bu tecrübeye tümüyle sahip olmak ve rahatlamak için başvurur. Sadece onu gerçekten tanıyabiliyorsunuz, tüm güzelliğini görebiliyorsunuz ve formunu değiştirmek ve sessiz bir neşeye dönüşmek için tepki olarak cevap verecektir. Güzel, ama gerçekten öyle mi? Çirkinlikten üzüntüden uzaklaşıp bizi başka bir şeye sürükleyen bu ince çizgi nerede kasvetli ve umutsuz? Üzüntü ve yalnızlık ile ilgili alıntılar sormak için eminiz.
Üzüntü de bir gölge fırlatır ve ona sahiptir.suratsız, bencil, ağır, umutsuz. Ama en önemlisi - ona iradesini ver, inanılmaz bir boyuta büyüyecek ve etrafındaki her şeyi yutacak. Elçin Safarli'nin yazdığı gibi, zaman zaman bunlardan çoğunuzda boğulursunuz. Bu anlarda, kişi kendi üzerinde kontrolü kaybeder, kafasında bir gürültü, kan kaynar, gözleri koyulaşır. Sadece çok güçlü insanlar ona kapıyı açabilir: "Hoş Geldiniz!"
Ama o kadar çok güçlü insan yok ki, hattakendini böyle düşünür, yüzde yüz oranında bundan emin olamaz. Belki de Fransız yazar Andre Maurois, belli bir felsefi kategoride hüzün yaratmanın perniciliğine dair uyarıda bulunmuştu, çünkü asıl olarak en sık görülen bir sakatlıktı. Ve Rus şair-Imagist olan Anatoly Mariengof, her zaman sadece mide bulantısına neden oldu, çünkü genellikle utanmadan sadece onun düşünce ve duygu eksikliğini gizlemek için kullanılıyordu.
Evet, bu duruma izin verilmemelidir. Buna, üzüntü hakkında çağrılır ve alıntı yapılır. Bunların arasında ilk önce açlığını sürdürmeyi öneren Polonyalı yazar Henryk Sienkiewicz'in ifadesi yer alıyor. Diyette ölmeli ve onu günlük besleyen kişi sadece bir aptal!
