Valentin Rasputin bir Sovyet ve Rus yazardır.Çalışmaları sözde "köy nesir" türüne atfediliyor. Bu yazarın eserlerinin okunması sırasında, onların iyi tanıdıklarınız hakkında söylediklerinin, kahramanlarının çok canlı ve canlı bir şekilde tarif edildiği anlaşılıyor. Serginin belirgin sadeliğinin ardında, zorlu gündelik şartlarda hareket etmek zorunda kalan insanların karakterlerinde derin bir dalma yatıyor.
"Fransızca Dersleri" öyküsü, kısa bir özetBu makalede özetlenecek olan, büyük ölçüde otobiyografik. İlkokuldan mezun olduktan sonra liseye gitmek üzere şehre gönderildiği zaman yazarın hayatındaki zor bir dönemi anlatır. Geleceğin yazarı, hikayenin kahramanı gibi, savaştan sonra kıtlıkla yabancılarla yaşamak zorunda kaldı. Aynı zamanda nasıl hissettiğini ve yaşadığı şeyi, bu küçük ama parlak çalışmayı okuyarak öğrenebilirsiniz.
Hikaye köy çocuklarındanlise çalışmalarına devam etmek için şehre gönderildi. Açlık 1948, apartmanın sahipleri de beslenmesi gereken çocuklara sahipti, bu yüzden hikayenin kahramanı kendi yemeğiyle ilgilenmek zorunda kaldı. Annem bazen patates ve ekmek ile hızlı bir şekilde sona eren ve neredeyse sürekli acıkmış bir çocuk köyü transferinden geldi.
Bir zamanlar çocukların oynadığı bir çorak arazide"chiku" para ve onlara katıldı. Yakında kendini oyuna uyarladı ve kazanmaya başladı. Fakat her defasında bir ruble topladıktan sonra, o da kendine bir bardak süt aldı. Süt, anemi için bir tedavi olarak ona gerekliydi. Ama bu uzun sürmedi. Çocuklar onu iki kez dövdü, sonra oynamayı bıraktı.
Hikayenin kahramanı tüm konularda iyi çalıştı,Fransızca dışında, telaffuz edilmemişti. Fransızca öğretmeni Lydia M., çabalarını kaydetti fakat konuşmada belirgin eksiklikleri yakındı. O öğrenci, arkadaşları tarafından dövüldüğünü süt almak için para çaldığını öğrendi ve yeteneği için şefkat, fakat fakir oğlan ile doluydu. Öğretmen zavallı çocuk beslemek için bu bahanesiyle güvenerek, evinde ek Fransız dilinde yapmaya teklif etti.
Bununla birlikte, o hala sert somun ile bilmiyordukarşılaşma oldu. Onu masaya oturtmak için bütün girişimleri başarısız oldu - vahşi ve gururlu bir çocuk öğretmeniyle düzensiz bir şekilde "dağınık" olmayı reddetti. Daha sonra okuldan annemden köyden makarnayı, şekeri ve hematojeni içeren bir parsel gönderdi. Ancak hikayenin kahramanı, köyde bu tür ürünleri satın almanın imkânsız olduğunu ve hediyeyi göndericiye iade ettiğini gayet iyi biliyordu.
Sonra Lidia Mikhailovna aşırı önlemlere gitti -çocuğu, çocukluktan beri ona tanıdık para için oyunda oynamaya davet etti - "zameryashki." Hemen yapmadı, ancak "dürüst kazançları" göz önünde bulundurarak kabul etti. O günden bu yana, her zaman Fransızca derslerinden (büyük ilerlemeye başladığı) sonra, öğretmen ve öğrenci “ölçümler” oynadı. Çocuğun yine süt için parası vardı ve hayatı daha da önemli hale geldi.
Tabii ki, bu sonsuza kadar devam edemezdi. Okul müdürü Lidia Mikhailovna'yı para için öğrenciyle oynarken buldu. Tabii ki, bu okulda daha ileri çalışmaları ile uyumlu olmayan bir kabahat olarak kabul edildi. Öğretmen üç gün içinde memleketine, Kuban'a gitti. Ve bir süre sonra, kış günlerinden birinde, çocuk makarna ve elma ile bir parsel ile okula geldi.
"Fransızca Dersleri" öyküsü (özetiBu makalenin konusu oldu) 1978 yılında ilk kez gösterilen aynı adı taşıyan filmi çekmek için yönetmen Yevgeny Tashkov. Hemen izleyiciye aşık oldu ve hala disklerde yayınlandı.
