Varolduğu sırada Sovyetler Birliği üç temel yasa altında yaşıyordu. SSCB Anayasası 1924, 1936 ve 1977'de kabul edildi. Temel hukuktaki değişikliklerin kendi mantığı vardı.
SSCB'nin 1924 Anayasası'nın tuhaflığıBazı Avrupalı devrimlerden sonra olduğu gibi, tüm vatandaşların eşitsizliğini ilan etti, aksine tam tersine işçi hariç tüm toplum sınıflarının temsilcilerinin haklarını sınırladı. Buna ek olarak, bazı hükümlerinde dış politika yönelimi vardı, özellikle de yaratılan proleter devletin hedefi, doğal olarak tüm sömürücülerin acımasızca bastırılmasıyla birlikte bir dünya devrimi ilan etti. Bu sürecin sonucu, SSCB'nin ilk Anayasası'nın yazarlarına göre, Dünya Sosyalist Cumhuriyeti haline gelecekti.
Bölgesel bölünme yerineRusya İmparatorluğu'nun yeni temel kanunu, SSCB'de ikamet eden ulusların her birinin kendi topraklarını ve kendi kaderini tayin hakkını aldığı ulusal bir politikayı ön gördü. Tamamen dört cumhuriyet vardı: Transkafkasya Federasyonu (Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan), Beyaz Rusya SSR, Ukrayna SSR ve RSFSR. Leninist Politbüro'da ulusal ilişkilerin bir uzmanı, I.V. Stalin, bu çizgiyi geliştirmesi talimatı verildi.
SSCB'nin 1924'teki Anayasası, Birlik vatandaşlığı, tek bir ödeme birimi, diğer birçok konuyu düzenledi ve bir devlet sınırı oluşturdu.
İkinci Sovyetler Kongresi Ocak ayında yapıldı, belge Lenin'in ölümünden on gün sonra 31 gün kabul edildi.
Anayasa, dünyanın ilk proleter diktatörlüğü devletinin yaratılmasını yasalara uygun olarak sağlamıştır.
Sosyalizmi inşa etme ihtimali sorusuUzun süredir bir ülke parti grupları arasındaki en acı tartışmaların konusuydu. Otuzlu yılların ortalarında, kuşkucu kapitalist çevreye rağmen yeni devletin var olduğu şüphesi bile ortaya çıktı ve daha sonra sosyalizmin “çoğunlukla” inşa edildiği, ancak nihai zaferinden bahsetmek için çok erken bir formül ortaya çıktı. Dahası, devletin rolünün azalmadığı, aksine tam tersine, büyüdüğü ortaya çıktı. 1935'te, CPSU'nun (B.) Şubat ayı toplantısında, SSCB'nin Anayasa'nın güncellenmesi ihtiyacı üzerine bir karar alındı. Komisyon Radek, Litvinov, Buharin ve diğer eski parti üyelerini içeriyordu ve Stalin buna başkanlık etti.
Sovyetlerin Sekizinci Tüm Birlik Kongresi bunu kabul ettigelecek yıl 5 Aralık'ta belge. Kabul etmemek imkansızdı, bu yüzden güzelce oluşuyordu. Yasanın yasal mükemmelliğini değerlendirmek için, 1948'de kabul edilen İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi metninin, Stalinist anayasanın bütün bölümlerini içerdiğini belirtmek yeterlidir. Hayal edilebilecek her şey özgürlük ilan edildi. Bütün vatandaşlar eşit hale geldi. Sovyet devletinin hedefleri aynı kalsa da, dünya devriminin özlemleri iptal edilmedi. SSCB'nin yeni Anayasasında, bu, ilk baskısında zaten on bir olan yeni cumhuriyetlerin kabul edilme olasılığı hakkında olduğu gibi geçiyordu.
Temel kanunun metninde sömürücü sınıfların tasfiye edildiği, özel mülkiyetin yasadışı ilan edildiği ancak kişisel mülkiyet hakkının güvence altına alındığı belirtilmiştir.
Anayasa'nın önemli bir bölümü, değişiklik yapma prosedürünü belirleyen bölümdü. Bu olasılığın gereksiz olduğu kanıtlandı, 1947'ye kadar yedi değişiklik ve bir yeni baskı yapıldı.
1977'de, üç buçuk sonraonlarca değişiklik, yeni bir temel yasa kabul edildi. Dünya sosyalist sisteminin varlığı, yeni toplumsal oluşumun “nihai zaferi” hakkında konuşmayı mümkün kıldı. Genel olarak, belgenin metni önceki yasama eylemine benzerdi, sadece daha fazla hak ve özgürlük oldu. SSCB Anayasası günü 7 Ekim'de kutlamaya başladı ve 5 Aralık'ta Sovyet vatandaşları başka hiçbir değişiklik hissetmedi.
