Konuşma tamamen eşsiz bir olgudursadece insanın doğasında bulunur. Onun yardımı ile önemli bilgiler getirebilir, görüşünü ifade edebilir, uyarırsınız. Abartmadan, konuşmanın bireyleri topluma bağlayan, birbirleriyle etkileşime girmelerine izin veren şey olduğunu söyleyebiliriz.
Ama sadece iletişim kurabilen insanlar açıkça veolup bitenlerin özünü kapsamlı bir şekilde ifade eder. Bir konuşma birimi bir kelime, yani bir kavramın ya da fenomenin bir yansımasıdır. Ve bu sadece seslerin bir birleşimi değildir. Kutsal Kitap, sözlerin kökeninin kutsal olduğunu söylüyor. Ve gerçek, öyle görünüyor ki, harika hediyeyi, kavram, eylem, mülkiyet ve fenomenin çeşitli seslerinin bir kombinasyonuyla ifade etmek için başka ne açıklamak gerekir?
Bununla birlikte, teolojiye girmeyeceğiz, amaDilbilimin sorularını ele alalım. Tüm lehçeler ve lehçeler dikkate alınmamalıdır. Yani, örneğin, Rus kelimelerinin kökeni alalım. Onlar hem eski bir miras ve hem de halk sanatının bir örneğidir. Bir zamanlar, bilim adamlarına göre, doğrudan torunları Slav kabileleri olan Hint-Avrupa halkları için tek bir dil vardı. Onlardan, sırayla, Ruslar vardı. Slavların geniş topraklarda yerleşmesiyle birlikte, giderek tek dilleri ortadan kalktı ve daha sonra ayrı dillere dönüştürülen birçok lehçeye ayrıldı. Şu anda çok farklıdırlar ki, taşıyıcıları genellikle birbirlerini anlamamaktadır.
Slav dili kelime temeldeSlavlar sıkıca temas ve diğer halklarla kısmen karışık olarak Hint-Avrupa kökleri, ancak, kendi anadili sonra İran dillere göre (İskit ve ilgili kabilelerle temasların bir sonucu) etkilenmiştir edildi ve - Gotik (neden - Gotların fethi). Her gün kullandığımız bazı kelimelerin yaşlarının yüzlerce, hatta binlerce yıl olduğunu bile bilmiyoruz. Basit bir örnek. Herkes "ayı" kelimesini bilir. Bu kelimenin tam anlamıyla "bilme bal" ya da balın yiyicisi olarak tercüme edilen eski Slavonik kökenlidir. İki kelimenin köklerinin bir kombinasyonuyla yaratıldı. Ve aynı şekilde (kök + sonek + kök) çok sayıda Rus kelimesi ortaya çıktı. Diğer örnekler - büro, muhteşem, traş kafa, ve diğerleri.
Kelime yapmanın diğer yolları - kelimeye eklemeGenellikle sözcüklerin anlamında bir değişiklik ile yeni ekler. Birçok örnek var. "Kelebeği" kelimesi "kadın" kelimesinden gelir - eski Slavlar ölümden sonra kadınların kelebeklere dönüştüğüne inanırlar.
Yeni kelimeler oluşturmanın başka bir yolu var - buDoğanın seslerini içeren seslerin taklit edilmesi (örneğin, "guguklu", "hırıltı", vb.). Belki de bu yöntem ilkel insanlar tarafından kullanılmıştır. Ama "köpek", "aslan", "kedi" kelimeleri nasıl doğdu? Doğanın seslerini taklit etmekten değil, kelimelerin köklerini ekleyerek değil? Her zaman popüler konuşmasında kullanılmıştır. Benzer kelimeler diğer Avrupa dillerinde de mevcuttur - dolayısıyla, bu kelimeler Rusça'ya özgüdür ve onların tarihi Proto-Slav olan başka bir dile geri döner.
Primo-Avrupa teorisinin olduğu söylenmelidir.Almanca, Gaelce, Yunanca, Slavca, Sanskritçe, Latince'nin kökeni temelsiz değildir. Örneğin, Hintçe ve Farsça'da Slav veya Almanca dillerindeki benzerlerine benzeyen kelimeler vardır.
Çok ilginç, müstehcen sözcüklerin kökenidir. Hiç kötüye kullanmadıklarına dikkat edilmelidir. Müstehcen olarak adlandırılan kelimelerin kökeni çok eskidir (diğer dillerden gelenleri saymamak). Pek çoğu buna inanmayacak. Ancak, bir çok kişi tarafından sevilen, "b" harfi ile "başıboş" anlamına gelen kelime, "gezinti" sözcüğünden türetilmiştir. Ve sadece çok geç o güne kadar aynı oldu. Onu yasaklayan İmparatoriçe Anna Ioannovna'nın altında kötü bir dil oldu.
Erkek ve dişi cinsiyetten söz eden kelimelerorganlar, Slav öncesi kökenleri var, analogları tüm Slav dillerinde. Yüzlerce yıl önce hiç müstehcen değillerdi. Eskiden Sanskritçe gelen, söz konusu süreci aktarması, Rus meslektaşına çok benzer ve dolayısıyla bu kelime de çok eskidir.
Yani, genel olarak, dilimizin eski bir tarihi vardır -Çoğunlukla sözcüklerin kökeni Hint-Ari halklarının proto-dinde köklenir ve belki daha da derindir. Bununla birlikte, hala değiştiği tarihten itibaren Sanskrit'in doğrudan bir soyundan değildir. Bu nedenle, bizim dilimizin sözlerinin kökeni tamamen Hint-Avrupalı değil, kısmen Asya, kısmen Fransızca, Latince, Yunanca ve İngilizcedir.
